İkinci Cihet: Kat’iyyen biliniz ki; duanız... onların ağır ve işkenceli zulümlerini, benim hakkımda inâyetkâr, maslahatdar, merhametlere çevirmesine sebep olduğuna kat’iyyen şüphem kalmadı.

Ezcümle: Me’murları ve halkları benden ürkütmeleri, beni büyük hatalardan ve tasannulardan ve ihlâsa münafi haletlerden ve vaktimi zayi etmekten kurtarıp, kader-i İlâhînin hakkımda, zulm-ü beşerî içinde tam adâletini ve inâyetini gösterdi. Buna kıyasen, başıma ne gelse, altında bir rahmet var. Yalnız benim ile meşgul olmaları için on dirhem zarar, Risâle-i Nur’un on bin lirasını kurtarıyor. Onun için, siz hiç beni merak etmeyiniz. Hattâ bazan damarlarıma dokunduracak tarzdaki ihanetlerine karşı beddua etmek isterken, onların yakında ölüm idamiyle kabr-i haps-i münferidde azabları ve bu ihanetlerinin neticesinde bana ait maslahatları ve hizmetimize menfaatleri düşündükçe, bedduadan vazgeçiyorum.

Salisen: Her hafta bir iki mektubunuz bana hem şifa, hem medâr-ı teselli ve ma’nevî bir sohbetle sizin ile görüşmeye vesile olmasından, kemâl-i şevk ile postayı bekliyorum.

Umumunuza birer birer selâm ve dua.

SAİD NURSÎ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim ve Hakîkat Yolunda Arkadaşlarım!

Bu def’a sizin beş altı mübârek mektublarınıza yalnız bir tek müşevveş mektubla cevab vermemden gücenmeyiniz.

Evvelâ: Halil İbrahimin mektubu, şahsıma verdiği fevkalâde meziyetler için kabul etmemek mesleğimizce lâzım gelirken, iki ma’nidar tevafuku bana hem kendini kabul ettirdi, hem “Lâhika”ya girdi. Fakat şahsıma ait kısmını bazan tayyettim ve ba’zısının üstünde “Risâle-i Nur” kelimesini yazdım; ibaredeki suallerine cevap oldu.

Birinci Tevafuk: Hakkımda, teveccüh-ü âmmeyi kırmak için bir yüzbaşı bana karşı beş vecihle kanunsuz hakaret ve ihanet ettiği ayni zamanda, belki aynı saatte, yüz tane böyle yüzbaşıdan ehl-i hakîkat nazarında daha ehemmiyetli ve Risâle-i Nur’un erkanından bir kardeşimiz, bu yeni mektubu, haddimden yüz derece ziyâde ihtiram verip o gibi ihanetleri hiçe indirerek yazmış.

SonrakiSon